Odpowiedź MI na wniosek MIR ws. zmian legislacyjnych w Prawie wodnym
W odpowiedzi na postulaty Małopolskiej Izby Rolniczej dotyczące wprowadzenia zmian w przepisach dotyczących gosodarowania wodą (►pismo z dn. 02.04.2024 r.), otrzymaliśmy poniższe stanowisko z Departamentu Gospodarki Wodnej w Ministerstwie Infrastruktury (►pismo z dn. 29.04.2024 r.).
"(...) W sprawie wniosku o dokonanie zmian legislacyjnych odnośnie zasad i warunków ustalania linii brzegowej, a w szczególności ponoszenia kosztów w tym zakresie, niniejszym informuję, że stanowisko wyrażone w piśmie Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia 9 kwietnia 2024 r., znak: KUM.235.1.2024 kierowanym do Izby Rolniczej w Opolu, które przekazuję w załączeniu, pozostaje nadal aktualne.
PGW WP stoi na stanowisku, że regulacje prawne w przedmiocie podmiotów uprawnionych do występowania o wydanie decyzji ustalającej linię brzegu lub dokonującej rozgraniczenia są jasne i wyraźne. Zgodnie z treścią art. 220 i 221 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. - Prawo wodne (Dz.U. z 2023 r., poz. 1478, ze zm.), zwanej dalej „Prawo wodne”, do złożenia wniosku w tym przedmiocie uprawnione są wszystkie podmioty mające interes prawny lub faktyczny w uzyskaniu decyzji. Tak sformułowana norma świadczy o równości wszystkich podmiotów - zarówno publicznych jak i prywatnych. Jeżeli intencją ustawodawcy byłoby, aby to każdorazowo właściciel wód śródlądowych płynących ponosił starania i koszty związane z uzyskaniem decyzji, o których mowa w art. 220 i 221 ustawy Prawo wodne, wynikałoby to wyraźnie z treści przepisów. Należy przy niniejszym wskazać, że interes w ustaleniu linii brzegu bądź dokonaniu rozgraniczenia może mieć różne przyczyny, w tym może to być w szczególności chęć dokonania podziału nieruchomości przyległej do cieku w celu dokonania darowizny lub sprzedaży.
Niezasadnym w takiej sytuacji byłoby obciążanie kosztami związanymi z wydzieleniem granic nieruchomości podmiotu reprezentującego Skarb Państwa, jedynie z takiej przyczyny, że jest ona właścicielem nieruchomości przyległej.
Odnosząc się do kwestii naturalnych zmian koryt rzek należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 223 w zw. z art. 472 ustawy Prawo wodne, jeżeli śródlądowe wody płynące zajmą trwale w sposób naturalny grunt niestanowiący własności właściciela tych wód, to wówczas grunt ten z mocy prawa staje się własnością Skarbu Państwa (właściciela wód) a dotychczasowemu właścicielowi zajętych gruntów przysługuje odszkodowanie, obejmujące również koszty sporządzenia projektu rozgraniczenia gruntów, o ile są one zgłoszone łącznie z wnioskiem o odszkodowanie w terminie 2 lat od dnia zaistnienia zdarzenia (trwałego naturalnego zajęcia).
Ponadto, należy mieć na uwadze, że PGW WP, które w zakresie uprawnień właścicielskich Skarbu Państwa działa jako podmiot prawa cywilnego a jego uprawnienia i obowiązki nie różnią się od pozostałych podmiotów działających w tej sferze. PGW WP jest państwową osobą prawną zobowiązaną z mocy prawa, w oparciu o ustawę z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2023 r., poz. 1605 ze zm.) po rygorami przewidzianymi przez ustawę z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz.U. z 2024 r., poz. 104 ze zm.). Wydatki ponoszone przez PGW WP musża być celowe, adekwatne i uzasadnione interesem Skarbu Państwa ze szczególnym uwzględnieniem wymogów transparentności a nie poszczególnych właścicieli nieruchomości sąsiadujących.
Podsumowując, Prawo wodne jest kompletne w zakresie objętym wystąpieniem izb rolniczych i nie ma potrzeby dokonywania zmian, zwłaszcza, że interesy właścicieli nieruchomości przyległych do śródlądowych wód płynących są należycie zabezpieczone przez przewidziane świadczenia odszkodowawcze obejmujące również kwestie dotyczące kosztów projektów rozgraniczenia."
►O gospodarowaniu zasobami wodnymi w Małopolsce - spotkanie w krakowskim biurze MIR, 25-03-2024
